Onaniczna egzystencja

Znowu

onanizowałem się cyberprzestrzenią

wibrujących myśli

Znowu

spaliłem ostatniego peta

rzucając kilka egzystencjalnych

bluzg

Znowu

naplułem światu w oczy moczopędną

prawdą

Znowu

już nie ma masturbacyjnych

wzwodów

ani grama niezdrowego

samozadowolenia

Znowu splątane ręce

duszą mnie za gardło

i tłuką wyolbrzymianym

lękiem

Znowu

spadam bezmyślnie na dno

trzymając gwałcący wibrator

przerośniętej jak nabrzmiały penis

egzaltacji